
Miód z galgantem św. Hildegardy z Bingen
20g sproszkowanego galgantu
100g miodu
Sproszkowany galgant miesza się z miodem i 3 razy dziennie zażywa 3-4 szczypty.
Galgant jest bardzo ostry (ostrzejszy niż papryka). Należy powoli rozpuszczać go w ustach i nie połykać bez rozgryzienia, ponieważ w przeciwnym razie w przypadku wrażliwego żołądka może wystąpić uciska lub bóle żołądkowe. Niepożądane działania uboczne nie są znane.
Leki przeciwpadaczkowe, które paradoksalnie czasami wywołują ataki epilepsji, można ostrożnie odstawić w porozumieniu z lekarzem specjalistą w miarę jak pomaga terapia galgantem. W ten sposób wielokrotnie udało się doprowadzić do zaniku stwierdzonych przez lekarzy specjalistów ataków epilepsji również u dzieci, dzięki czemu możliwa była rezygnacja ze wszystkich innych leków przeciwpadaczkowych. Sukcesy były długotrwałe.
Skuteczność działania galgantu na serce należy do najbardziej sensacyjnych odkryć w medycynie Hildegardy. Na podstawie cech farmakologicznych galgantu można wymienić następujące profile działania:
- przeciwzapalny (aktywność przeciwzapalna),
- rozkurczowy (aktywność spazmolityczna),
- normalizacja funkcji serca (wpływ na aktywność mięśnia sercowego),
- odciążenie serca (uwarunkowane odruchem obniżenie objętości wyrzutowej serca),
- obniżenie częstotliwości uderzeń serca (prawdopodobnie przez podobne do nitrogliceryny działanie hamujące wydzielanie katecholamin [są to aminy biogenne, pochodne pirokatechiny, na przykład adrenalina i dopamina]).
Z uwagi na swą skuteczność i nieszkodliwość galgant został w Niemczech uznany za lek przez Federalne Ministerstwo Zdrowia (Monitor Federalny z dnia 18 września 1986).
W.Strehlow, Wiedza lecznicza św. Hildegardy z Bingen od A do Z Jak być zdrowym „od stóp do głów”, Kraków 2010,str. 194-196