20g sproszkowanego galgantu

100g miodu

                Sproszkowany galgant miesza się z miodem  i 3 razy dziennie zażywa 3-4 szczypty.
Galgant jest bardzo ostry (ostrzejszy niż papryka). Należy powoli rozpuszczać go w ustach i nie połykać bez rozgryzienia, ponieważ w przeciwnym razie w przypadku wrażliwego żołądka może wystąpić uciska lub bóle żołądkowe. Niepożądane działania uboczne nie są znane.

                Leki przeciwpadaczkowe, które paradoksalnie czasami wywołują ataki epilepsji, można ostrożnie odstawić w porozumieniu z lekarzem specjalistą w miarę jak pomaga terapia galgantem. W ten sposób wielokrotnie udało się doprowadzić do zaniku stwierdzonych przez lekarzy specjalistów ataków epilepsji również u dzieci, dzięki czemu możliwa była rezygnacja ze wszystkich innych leków przeciwpadaczkowych. Sukcesy były długotrwałe.

                Skuteczność działania galgantu na serce należy do najbardziej sensacyjnych odkryć w medycynie Hildegardy. Na podstawie cech farmakologicznych galgantu można wymienić następujące profile działania:

• przeciwzapalny (aktywność przeciwzapalna),
• rozkurczowy (aktywność spazmolityczna),
• normalizacja funkcji serca (wpływ na aktywność mięśnia sercowego),
• odciążenie serca (uwarunkowane odruchem obniżenie objętości wyrzutowej serca),
• obniżenie częstotliwości uderzeń serca (prawdopodobnie przez podobne do nitrogliceryny działanie hamujące wydzielanie katecholamin [są to aminy biogenne, pochodne pirokatechiny, na przykład adrenalina i dopamina]).

Z uwagi na swą skuteczność i nieszkodliwość galgant został w Niemczech uznany za lek przez Federalne Ministerstwo Zdrowia (Monitor Federalny z dnia 18 września 1986).

W.Strehlow, Wiedza lecznicza św. Hildegardy z Bingen od A do Z Jak być zdrowym „od stóp do głów”, Kraków 2010,str. 194-196