Lebiodka do dziś jest ulubionym lekiem ludowym na Śląsku. Stosuje się w postaci naparów jako środek antyseptyczny, uspokajający, przeciwskurczowy.

Zazwyczaj to jedynie mniejszość ośmiela się wierzyć, że można rozwiązać to, co niemożliwe i gotowa jest rozpocząć wspinaczkę nawet wtedy, kiedy nie ma jeszcze pojęcia, jak można zdobyć szczyt.

Aminek większy to roślina jednoroczna z rodziny selerowatych,  występująca w stanie naturalnym w rejonie śródziemnomorskim, przeniesiona przez człowieka do krajów Europy Środkowej i Północnej. Bywa uprawiana w Polsce. Kwitnie w lipcu i sierpniu, dojrzewa w końcu września.

  Jedzenie tej zupy zaleca się w przypadku przeziębienia, któremu towarzyszy gorączka.

W swej najnowszej książce, The Big Fat Surprise” („Wielka tłusta niespodzianka”), Nina Teicholz przekonuje, że rządowa krucjata przeciwko cholesterolowi mogła w rzeczywistości nakręcić epidemię otyłości.

Konwalia jest cennym lekiem nasercowym. Ma tonizujący, zwiększający siłę skurczu, wpływ na serce. Ponadto działa uspokajająco i słabo moczopędnie. Może być stosowana wtedy, gdy serce wykazuje nadwrażliwość na preparaty naparstnicy czy cebuli morskiej. Jest korzystna w przypadkach ostrej niewydolności serca, w zaburzeniach rytmu i prawokomorowej niewydolności krążenia, w wadach serca, a szczególnie w zwężeniu zastawki dwudzielnej.

Popularne środki przeciwbólowe, zwane niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi, mogą zwiększać ryzyko migotania przedsionków – wynika z nowego badania holenderskich naukowców.

Górale należą do jednych z najdłużej żyjących ludzi na świecie.

Zdro­we je­dze­nie awan­so­wa­ło do rangi nowej re­li­gii, a za­ka­zy ży­wie­nio­we stały się nie­od­łącz­nym ele­men­tem planu zba­wie­nia.

Soczewica jest doskonałym elementem pożywienia wskazanym w przypadku osób cierpiących na niedobór czerwonych krwinek. Wzmaga też pracę układu wewnątrzwydzielniczego oraz limfatycznego i przyczynia się do wzmocnienia układu odpornościowego.

Już znani lekarze starożytności doceniali kozłka lekarskiego jako roślinę leczniczą: zarówno Dioskurides, jak i Pliniusz wychwalali jaz powodu jej długofalowego oddziaływania. W średniowieczu kozłek lekarski traktowany był niemal jak panaceum - stosowano go znacznie częściej niż dzisiaj.

Jęczmień należy do najstarszych i najczęściej spożywanych zbóż, ma liczne właściwości lecznicze. Jest powszechnie uprawiany, zwłaszcza w krajach północnych, z przeznaczeniem na produkcję piwa. Ostatnio zaczęto go wykorzystywać jako alternatywę lub substytut kawy, ponieważ nie przynosi on negatywnych skutków tego napoju.

Żyjący w V wieku przed naszą erą Hipokrates cenił pokrzywę jako składnik pożywienia. Kilkaset lat później Pliniusz opisywał ją jako lek przyspieszający gojenie ran i ułatwiający tamowanie krwotoków. Na początku XVII wieku Syreniusz opisywał lecznicze działanie na żołądek liści pokrzywy gotowanych w winie, a księdzu Krzysztofowi Klukowi pokrzywa przypominała afrodyzjak. Wszędzie tam, gdzie rosła pokrzywa, korzystały z niej ludowe zielarki, co utrwaliły powieści Elizy Orzeszkowej.

To, na co zwracamy uwagę, otrzymuje od nas energię, pozytywną lub negatywną. Najbardziej szkodliwym zachowaniem jest brak zainteresowania.

Witamina D jest jedyną, jaką ssaki potrafią wytwarzać same. Nasza skóra syntetyzuje ją z cholesterolu...