Duchowość człowieka jest właściwie tożsama z prawdą jego życia w tym, co w życiu najważniejsze, czyli w wymiarze bycia osobą.
W czym mnisi mogą pomóc osobom świeckim w kształtowaniu ich ducha? Przede wszystkim powinni oni być żywymi świadkami prawdziwości Ewangelii i „ekspertami” w odczytywaniu obecności Boga w życiu na co dzień. Właściwym miejscem, w którym to świadectwo się ujawnia, jest wspólnota klasztorna.
Tą słodką mieszanką można posypywać kompoty, desery, jogurty, serniki i bitą śmietanę.
Nasze życie jest w istocie historią spotkania z Bogiem. Przytoczona scena z pukaniem pokazuje, że potrzeba, aby nas ktoś zawołał, byśmy się obudzili.
Umiesz przyrządzić jajka po benedyktyńsku?
Nasza ojczyzna jest w niebie. Bóg szanuje naszą wolność i daje nam wybór.
W życiu monastycznym tym zasadniczym sensem i ukierunkowaniem jest szukanie Boga i oddawanie mu czci we wszystkim. „Aby we wszystkim był Bóg uwielbiony”, to autentyczne hasło św. Benedykta.
Wolnym człowiekiem nie jest automatycznie ktoś, kto jest w stanie sprawować władzę nad innymi.
Pierogi dają nieskończenie wiele możliwości: można nadziać je zmielonym mięsem drobiowym i warzywami pozostałymi z gotowania rosołu albo zgnieść widelcem ugotowanego na parze dorsza wymieszanego z dymką przesmażoną na oleju.
Odpowiedzialność jest ściśle związana z naszym osobowym sposobem istnienia.
Teodor Fontane daje dobrą radę: „łapać zawsze małe radości, aż przyjdzie wielkie szczęście. A jeśli nie przyjdzie, co jest również prawdopodobne, to miało się przynajmniej wiele małych chwil szczęścia”.
Kiedy podejmujemy sprawę spierania się z Bogiem to czytelnicy będą się starali rozumować, iż nie godzi się tego czynić. Takie nastawienie jest nie całkiem zgodne z wymaganiami naszej wiary.
Coraz częściej słyszy się zachętę do radości bez względu na spotykane trudności życiowe
Prawdziwym dawcą nadziei, tej, która nigdy zawieść nie może jest sam Bóg.
