W powszechnym przekonaniu wejście w politykę wiąże się z udziałem w sprawach moralnie wątpliwych. Jest to jeden z najważniejszych argumentów, dla których ludzie moralnie uczciwi dystansują się do polityki i nie chcą się w niej udzielać, bojąc się utracić własną uczciwość.

W czym mnisi mogą pomóc osobom świeckim w kształtowaniu ich ducha? Przede wszystkim powinni oni być żywymi świadkami prawdziwości Ewangelii i „ekspertami” w odczytywaniu obecności Boga w życiu na co dzień. Właściwym miejscem, w którym to świadectwo się ujawnia, jest wspólnota klasztorna.

Nasze życie jest w istocie historią spotkania z Bogiem. Przytoczona scena z pukaniem pokazuje, że potrzeba, aby nas ktoś zawołał, byśmy się obudzili. 

W życiu monastycznym tym zasadniczym sensem i ukierunkowaniem jest szukanie Boga i oddawanie mu czci we wszystkim. „Aby we wszystkim był Bóg uwielbiony”, to autentyczne hasło św. Benedykta. 

Odpowiedzialność jest ściśle związana z naszym osobowym sposobem istnienia. 

Każde życie jest świadectwem. Ale czego jest świadectwem?! Zawsze odnosi się ono do wartości. 

Wydaje się zatem, że podstawowym działaniem lidera jest takie organizowanie pracy i działalności podległej mu firmy czy jednostki, aby cierpień nie było lub były zredukowane do minimum.

Skąd jednak wiemy, kiedy idziemy do przodu, kiedy się rozwijamy, a kiedy z kryzysu przechodzimy do degradacji?

Jaka prawda wyzwala?

Zauważmy, że już sam naturalny rozwój człowieka poczynając od dzieciństwa poprzez młodość, wiek dojrzały i starość przechodzi przez szereg kryzysów, które przynoszą inne spojrzenie na świat i życie. 

Jeżeli rzeczywiście „bez Boga ani do proga”, to trzeba starać się o żywą więź z Nim. 

 Istotą duchowego wzrastania jest autentyczna więź osobowa, która musi się wyrazić czynem. 

Odpowiedzialność wykraczająca poza zakres, nad którym można panować, w sposób szczególny dotyczy przeszłości i rozwoju. W tej dziedzinie potrzeba mieć „nosa”.

Lider jest powołany do tego, by aktywnie organizował wspólne działanie ludzi, członków zespołu, którym zarządza oraz dbał o właściwą relację tego zespołu (firmy) z otoczeniem.

Człowiek jest stworzony jako osoba i nie może stać się sobą samodzielnie bez więzi z innymi. Do istoty osoby należy to, staje się sobą jedynie w relacji z kimś, komu się całkowicie w szczerym geście oddaje. Jest to żelazne prawo życia człowieka jako osoby.