Z człowiekiem jako osobą wiąże się jego „ja”. Mówi o tym pierwsza część sentencji soborowej. Bóg stworzył człowieka, aby był sobą. 

Kryzys kojarzy się nam niezbyt dobrze. Kojarzymy go zwykle z czasem trudnym, gdy wszystko idzie „jak po grudzie”. W związku z tym nie tęsknimy za kryzysem, a raczej staramy się go unikać.

Według wyników badań opublikowanych przez czasopismo medyczne American Journal of Epidemology, mężczyźni, którzy uważają, że nie są kochani przez partnerkę, wykazują trzykrotnie większe ryzyko choroby wrzodowej

Niezwykły talent Jacka Bogle'a polega na tym, że robiąc coś dla siebie, potrafi osiągnąć wiele dla innych. W 1974 r., kiedy partnerzy biznesowi wyrzucili go z firmy, zamienił swój osobisty kryzys w obronę interesów wszystkich inwestorów indywidualnych.

Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego. (Mk 10, 25)

Jeżeli rzeczywiście „bez Boga ani do proga”, to trzeba starać się o żywą więź z Nim. 

Na przykład ja. Często mówię, że kocham swoich rodziców. Ale często też mówię, że kocham pizzę.

Odpowiedzialność wykraczająca poza zakres, nad którym można panować, w sposób szczególny dotyczy przeszłości i rozwoju. W tej dziedzinie potrzeba mieć „nosa”.

Lider jest powołany do tego, by aktywnie organizował wspólne działanie ludzi, członków zespołu, którym zarządza oraz dbał o właściwą relację tego zespołu (firmy) z otoczeniem.

Człowiek jest stworzony jako osoba i nie może stać się sobą samodzielnie bez więzi z innymi. Do istoty osoby należy to, staje się sobą jedynie w relacji z kimś, komu się całkowicie w szczerym geście oddaje. Jest to żelazne prawo życia człowieka jako osoby.

Gdybyśmy tak naprawdę odrzucili iluzje, wraz z tym co nam dają lub czego nas pozbawiają, bylibyśmy czujni. Konsekwencje niepodjęcia takiego działania są przerażające i nie do uniknięcia. 

 Z Bogiem nie da się niczego załatwić. Tylko wtedy, gdy prawdziwie w swoim życiu staramy się szukać życia, Bóg objawia się jako ten, który pragnie nas nim obdarować wcześniej, niż sami o to poprosiliśmy. 

Kiedy spojrzymy na nasze życie od strony tajemnicy osoby, widać, że jego jedność i autentyczność zależy od naszego zakorzenienia, czyli właściwie od odkrycia prawdy o tym, że jesteśmy osobami (w sensie hipostasis). 

Doskonale wyraził to Mark Twain, kiedy pisał: "Było tak zimno, że gdyby termometr był o cal dłuższy, zamarzlibyśmy na śmierć".

Tajemnica osoby polega na zakorzenieniu w Tym, który jest. Dokonuje się to przez miłość, będącą odpowiedzią na miłość Boga do nas.