Rokitnik zwyczajny
Rokitnik zwyczajny (Hippophae rhamnoides) to krzew lub niskie drzewo należące do rodziny oliwnikowatych (Elaeagnaceae). Rokitnik występuje w Polsce przede wszystkim nad Bałtykiem, ale obecnie powstaje coraz więcej plantacji produkcyjnych.
Surowcem są przede wszystkim owoce wykorzystywane zarówno przemyśle spożywczym (sok, dżemy), jak i do produkcji oleju. W lecznictwie olej z rokitnika stosowany jest wewnętrznie, wspomaga leczenie chorób bakteryjnych.
W kosmetyce służy do produkcji kremów (o intensywnym pomarańczowym kolorze) zalecany jest dla skóry dojrzałej, zmęczonej, z bliznami i przebarwieniami, tłustej, łuszczącej się, z infekcjami grzybiczymi. Krem z rokitnika wchłania się całkowicie. Należy do olejów schnących (trwałość 6-12 miesięcy).
Olej z rokitnika zawiera dużą ilość karotenoidów, ma właściwości antyoksydacyjne, jest bogatym źródłem witaminy A, a także E, K, PP oraz witamin z grupy B. Ponadto jest źródłem rzadko spotykanych w kremach kwasów omega 7. Spowalnia procesy degeneracyjne komórek, osłabia wpływ promieniowania UV, oraz rentgenowskiego na skórę. Uzupełnia niedobór witamin i mikroelementów.
Elżbieta Pisulewska, Tajemnice ziół zastosowanie w żywności, żywieniu, dietetyce i kosmetologii, Krakowska Wyższa Szkoła Promocji i Zdrowia, Kraków 2016, str. 91
prof. zw. dr hab. inż. Elżbieta Pisulewska
Autor
prof. zw. dr hab. inż. Elżbieta Pisulewska – pracuje na Wydziale Rolniczo-Ekonomicznym Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Prowadzi badania dotyczące technologii uprawy roślin zbożowych, strączkowych, oleistych i zielarskich oraz jakości uzyskanych plonów. Badania nad roślinami zielarskimi dotyczą zarówno plantacji produkcyjnych gatunków przyprawowych i leczniczych, jak i sposobu wykorzystania surowców. Jest autorem lub współautorem ponad 200 pozycji wydanych drukiem. Przebywała na stażach naukowych w Anglii, Irlandii i Holandii. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Agronomicznego oraz Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności.
Sieci społecznościowe
