Pośród wyzwań, które stawia przed nami życie, możliwe jest urzeczywistnienie ideału spełnionego życia, spełnionego czasu – osiągnięcie spokoju serca. 

 Człowiek staje się sobą jedynie w relacji miłości i tylko ona spełnia człowieka w jego osobowym życiu. 

Reguła kojarzy się zazwyczaj z życiem zakonnym, w którym jest „zbiorem przepisów określających i normujących życie . 

Wydaje się sprawą oczywistą wypracowanie pewnych zasad organi­za­cyj­nych, procedur przeprowadzania stałych czynności w firmie. 

Podstawą samotności lidera jest jego osobista odpowiedzialność. Lider jest odpowiedzialny za podejmowanie decyzji i nikt nie jest w stanie tej odpowiedzialności z niego zdjąć.

Właściwą przestrzenią bycia sobą jest relacja „ja – ty”. Jest to dla nas jedyna szansa na to, by żyć autentycznie.

George B. Shaw powiedział, że wolność oznacza odpowiedzialność  i właśnie dlatego ludzie tak się jej boją. 

Z zasady pierwszeństwa wartości duchowych nad materialnymi wynika także struktura władzy. Najwyższą w klasztorze ma opat, który jest, jak na to wskazuje przytoczony tekst, ojcem duchowym klasztoru, a nie jego zarządcą ekonomicznym. 

Postawa pokory nie stanowi zaprzeczenia ludzkiej wolności. 

Troska o to, by nikt nie był bezczynny, by nie popadł w związku z tym w duchową stagnację, idzie bardzo daleko. Święty Benedykt każe wykonywać jakiejś prace komuś nawet w niedzielę, jeżeli widzi u niego zagrożenie popadnięcia w bezczynność!

Mówiliśmy już, że życie ze swojej istoty jest współżyciem. Szczególnie odnosi się to do życia osobowego, w którym relacje z innymi są konieczne do odnalezienia siebie i własnego życia.

„Czas to pieniądz” – tak brzmi motto naszej kultury.

Życie jest takie krótkie. Z tego właśnie powodu trzeba w nim osiągnąć jak najwięcej – twierdzą niektórzy. 

Duchowość człowieka jest właściwie tożsama z prawdą jego życia w tym, co w życiu najważniejsze, czyli w wymiarze bycia osobą.